Τιμώντας τους Ελεύθερους Πολιορκημένους της Καστάνιας στον Ταΰγετο

Της Ελένης Μπίστικα στην Καθημερινή

Στην Καστάνια, στην πλαγιά του Ταΰγετου, σε 750 υψόμετρο, οι κάτοικοί της δεν ξεχνούν και δεν θέλουν να ξεχάσουν. Δεν θα μπορούσαν, εξάλλου, γιατί οι Πύργοι του Παναγιώταρου δείχνουν προς τον ουρανό και στέκονται ολόρθοι, τιμώντας τον ηρωισμό δύο «κλεφτών» της Μάνης – του Παναγιώταρου Βενετζιανάκη και του Κωνσταντή Κολοκοτρώνη. Υστερα από πολιορκία 12 μερόνυχτων, με μπροστάρη τον Παναγιώταρο, οδήγησαν σε ηρωική έξοδο τη νύχτα της 19ης προς 20ής Ιουλίου τους ελεύθερους πολιορκημένους της Καστάνιας, προς το δάσος του Ταϋγέτου.

Στα απομνημονεύματά του γράφει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, γιος του Κωνσταντή: «Ο Παναγιώταρος και ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης σκοτώθηκαν ηρωικά στον Ταΰγετο (θέση Ανίνα) μετά την έξοδο της Καστάνιας! Αυτοί που επολεμούσαν μέσα ’πέσαμ εις το ορδί του Σερασκέρη με τα σπαθιά εις το χέρι, μόνον τρεις εσκοτώθηκαν άνδρες και μέρος γυναίκες και έμειναν πολλά παιδιά σκλάβοι. Και έτσι έμειναν δύο αδέλφια μου σκλάβοι, το ένα τριών χρονών και το άλλο ενός, άλλα δύο σκλαβώθηκαν και έπειτα ελευθερώθηκαν». Η οικογένεια του Παναγιώταρου ξεκληρίζεται και τα δύο του αγόρια αιχμαλωτίζονται και οδηγούνται στην Κωνσταντινούπολη όπου και εξισλαμίζονται...

Αυτήν την ηρωική, βουτηγμένη στο αίμα σελίδα της Καστάνιας την τιμούν στην επέτειιο μνήμης στις 20 Ιουλίου κάθε χρόνο με τα «Παναγιωτάρεια» με σεμνή τελετή και επιμνημόσυνη δέηση και με τους Πύργους παραστάτες στο βάθος. Τη φωτογραφία έφερε η συνάδελφος Μαρία Γιαννακούρου, κοντοχωριανή από το Σελεγούδι. Συνόδεψε τη μάνα της Φρύνη και τον θειο της Παναγιώτη Μουτζουρίδη, απευθείας απόγονους του Παναγιώταρου. Ο Πύργος του Παναγιώταρου, πέτρινος, επιβλητικός ορθώνεται από το 1700 ώς σήμερα, σελιδοδείκτης μιας ιστορίας ηρωισμού, στο πληθωρικό βιβλίο της Μάνης.